Άρθρο της Πατσούρη Κωνσταντίνας

                                      ΠΟΛΕΜΟΣ ΡΩΣΙΑΣ-ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

Τέλη Φεβρουαρίου, η Ρωσία με την Ουκρανία ήρθαν σε σύγκρουση και πολλοί πιστεύουν πως αυτός ο πόλεμος είναι η έναρξη ενός μεγάλου παγκόσμιου πολέμου. Αρκετοί είναι αυτοί που αναζήτησαν τον λόγο έναρξης πολέμου. Φήμες λένε πως η Ρωσία επιθυμεί να ενώσει ξανά όλα τα κράτη της Πρώην Σοβιετικής Ένωσης και πως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν θέλει να δείξει σε όλη την Ευρώπη αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο πως η δύναμή του πάραμένει το ίδιο ισχυρή αλλα και ακμάζει. Όπως ανακοίνωσε και ο ίδιος, η επιχείρηση έχει ως κύριο στόχο την «αποστρατικοποίηση και αποναζιστοποίηση της Ουκρανίας». Επιπρόσθετα, οι δύο αυτές χώρες κάποτε ήταν ένα και ο χωρισμός τους θεωρήθηκε ως σύμβολο ήττας της Ρωσίας.

 Η Ουκρανία, η οποία είναι ένα ανεξάρτητο- δημοκρατικό κράτος με ελευθερία γνώμης και μέσα ενημέρωσης, θέλησε να μπει στο ΝΑΤΟ (Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου) προκαλώντας την αναστάτωση της Ρωσίας, που σε αντίθεση με την Ουκρανία έχουν περισσότερους περιορισμούς,  και την μετέπειτα σύγκρουσή τους. Η Ουκρανία προσπαθεί να αντισταθεί και να προστατεύσει τους πολίτες της, ενώ ταυτόχρονα ο πρόεδρός της Βολοντίμιρ Ζέλενσκι δεχεται βοήθεια από το ΝΑΤΟ, την ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς ο αμερικανός πρόεδρος Τζον Μπάιντεν χαρακτήρισε την ρωσική επίθεση ως «παράφωρη παραβίαση κανόνων του διεθνούς δικαίου». Από την άλλη, η Ρωσία δέχεται βοήθεια από την Λευκορωσία, την Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ και την Λαϊκή Δημοκρατία του Λου-γκάνσκ έχοντας βέβαια τον μεγαλύτερο σε αριθμό ένοπλο στρατό.

Εν ολίγοις η Ρωσία απαιτεί το ΝΑΤΟ να μην κάνει αποδεκτό το αίτημα της Ουκρανίας για την ένταξή της στον οργανισμό αυτό. Θέλει η συμμαχία να αποσυρθεί από χώρες της «πρώτης γραμμής» όπως η Πολωνία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία, πρώην μέλη του συμφώνου της Βαρσοβίας. Θέλει το Κίεβο να αποδεχθεί αυτόνομο καθεστώς για την περιοχή του Ντονμπάς και να παραιτηθεί από την αξίωσή του στην Κριμαία (ως μέρος των λεγόμενων συμφωνιών του Μινσκ). Θέλει ακόμη να περιορίσει ή να σταματήσει την ανάπτυξη νέων αμερικανικών πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς στην ανατολική και νότια Ευρώπη. Και γίνεται ακόμη πιο φιλόδοξος, θέλοντας να επανασχεδιάσει την «αρχιτεκτονική ασφαλείας» της Ευρώπης, για να αποκαταστήσει την επιρροή της Ρωσίας και να επεκτείνει τη γεωπολιτική της εμβέλεια. Στα περισσότερα από αυτά, οι ΗΠΑ λένε «όχι». Εξ ου και η σημερινή κρίση.